Μαθήματα “Πράσινης Οικονομίας” και οικολογικής συνείδησης από μια γιαγιά

Μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση ανακαλύψαμε στο Facebook dinfo.gr για την “Πράσινη Οικονομία”, όπου παρατίθεται ένας εικονικός διάλογος ανάμεσα σε μια νεαρή ταμία ενός σούπερ-μάρκετ και μια πελάτισα προχωρημένης ηλικίας, η οποία περιγράφει με αδρά χρώματα, πως ήταν η ζωή “πριν” σε σύγκριση με τη ζωή “τώρα”.

Και ενώ θα συμφωνήσουμε στα περισσότερα σημεία με τις επισημάνσεις της “πελάτισας” και θα είχαμε πιθανώς και άλλα να προσθέσουμε στη λίστα της, ωστόσο, αυτό που κρατάμε από τον όλο διάλογο είναι ότι η κάθε γενιά έχει να αντιμετωπίσει διαφορετικές προκλήσεις και έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, αν θέλαμε να ποσοτικοποιήσουμε την ευθύνη.  Αλλά δεν θέλουμε.

Το ουσιώδες είναι

Το αποτύπωμα άνθρακα, η κλιματική αλλαγή, η υπερθέρμανση του πλανήτη, η σπατάλη τροφίμων, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η υπεραλίευση των θαλασσών, το ενεργειακό έλλειμμα, τα πλαστικά απόβλητα, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, η μόλυνση του υπεδάφους, το όζον, η ακτινοβολία, σίγουρα δεν είναι ευθύνη μιας γενιάς μόνο.  Και δεν θα μας πείσει κανείς ότι όλα τα δεινά του πλανήτη σήμερα οφείλονται στους Baby Boomers, στο Generation X, στους Millennials ή στους Centennials.  Η ευθύνη είναι συλλογική.

Το ουσιώδες είναι να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με σύμπνοια και συνεργασία ανάμεσα στις γενιές και με την συλλογικότητα που τους αξίζει.  Η αντιπαλότητα και η προσπάθεια απόδοσης ευθυνών στους νυν ή στους τότε, είναι τουλάχιστον ανεδαφική και οπωσδήποτε αναποτελεσματική, όταν το μεγάλο ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα, υπό τις περιστάσεις;

Ακολουθεί η ανάρτηση.

Η Ανάρτηση

Πηγαίνοντας να πληρώσει φεύγοντας από το κατάστημα, η νεαρή ταμίας υπέδειξε στην πολύ ηλικιωμένη κυρία πως έπρεπε να φέρνει δικές της τσάντες για τα ψώνια, γιατί οι πλαστικές σακούλες δεν είναι καλές για το περιβάλλον.

Η γυναίκα ζήτησε συγγνώμη από την κοπέλα και της εξήγησε, «Ναι, εμείς δεν είχαμε αυτό το θέμα το ‘πράσινο’ στα νιάτα μου»…

Η νεαρή υπάλληλος απάντησε, «Αυτό είναι το πρόβλημά μας σήμερα. Η δική σας γενιά σας δεν νοιαζόταν αρκετά ώστε να σώσει το περιβάλλον μας για τις μελλοντικές γενιές.»

Η ηλικιωμένη κυρία της είπε πως είχε δίκιο – «Ναι, η δική μου γενιά δεν είχε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ στην εποχή μου». Συνέχισε, να της εξηγεί πώς ήταν τότε: «Τότε, επιστρέφαμε τα γυάλινα μπουκάλια γάλακτος, των αναψυκτικών και της μπύρας στο κατάστημα. Το κατάστημα τα έστελνε πίσω στο εργοστάσιο για να πλυθούν και να αποστειρωθούν και να τα ξαναγεμίσουν, για να χρησιμοποιηθούν ξανά και ξανά. Οπότε στην πραγματικότητα τα ανακύκλωναν. Αλλά, δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ στις μέρες μας…

Τα μπακάλικα μας έβαζαν τα ψώνια μέσα σε καφέ χάρτινες σακούλες που χρησιμοποιούσαμε για πολλά πράγματα. Το πιο αξιομνημόνευτο – εκτός από την χρήση τους για σακούλες οικιακών απορριμμάτων – ήταν η χρήση του καφέ χαρτιού για κάλυμμα των σχολικών βιβλίων μας. Αυτό εξασφάλιζε πως η δημόσια περιουσία (τα βιβλία που παρέχονται από το σχολείο για τη χρήση μας) δεν θα παραμορφώνονταν από μουτζούρες μας. Έτσι, μπορούσαμε να τους δώσουμε την προσωπική μας προτίμηση σε εμφάνιση, πάνω στο καφέ χαρτί περιτυλίγματος. Τι κρίμα, που δεν κάναμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Ανεβαίναμε τις σκάλες με τα πόδια, γιατί δεν είχαμε κυλιόμενη σκάλα σε κάθε κτίριο καταστήματος και γραφείων. Περπατούσαμε μέχρι το μανάβικο. Δεν καβαλούσαμε μηχανή 300 ίππων κάθε φορά που χρειαζόταν να διασχίσουμε δύο τετράγωνα. Αλλά έχεις δίκιο… δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα» στις μέρες μας…

Τότε πλέναμε τις πάνες του μωρού, αφού δεν είχαμε το είδος της μιας χρήσεως για πέταμα. Στεγνώναμε τα ρούχα πάνω σε τεντωμένο σχοινί, όχι μέσα σε ένα στεγνωτήριο-φαγάνα που καταβροχθίζει 220 βολτ ηλεκτρισμού. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια όντως στέγνωναν τα ρούχα μας τότε, στις μέρες μας.

Τα παιδιά είχαν ρούχα από δεύτερο χέρι, από τους αδελφούς ή τις αδελφές τους, και όχι πάντοτε καινούργια ρούχα. Αλλά ναι, κοπέλα μου, έχεις δίκιο – εμείς δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τον παλιό καιρό.

Τότε είχαμε μόνο μια τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο στο σπίτι – όχι από μία τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο. Και η τηλεόραση είχε μικρή οθόνη, σε μέγεθος ενός μαντηλιού (τις θυμόσαστε άραγε;), και όχι οθόνη σε μέγεθος δωματίου. Στην κουζίνα ανακατεύαμε και αναδεύαμε με το χέρι γιατί δεν είχαμε ηλεκτρικά μηχανήματα να μας τα κάνουν όλα για μας.

Όταν συσκευάζαμε ένα εύθραυστο αντικείμενο για να το ταχυδρομήσουμε, χρησιμοποιούσαμε παλιές εφημερίδες για να το προστατέψουμε, και όχι συνθετικό Styrofoam ή πλαστικό περιτύλιγμα με φυσαλίδες. Τότε, δεν βάζαμε μπρος έναν κινητήρα και δεν καίγαμε βενζίνη για να κουρέψουμε το γκαζόν. Χρησιμοποιούσαμε ένα σπρωχνόμενο χλοοκοπτικό που «έκαιγε» ανθρώπινη ενέργεια. Γυμναζόμασταν με την εργασία, έτσι δεν χρειαζόταν να πηγαίνουμε σε γυμναστήριο για να τρέχουμε πάνω σε κυλιόμενους διάδρομους που λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα. Αλλά έχεις δίκιο. Δεν είχαμε εμείς το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Πίναμε από βρύση ή σιντριβάνι όταν ήμασταν διψασμένοι αντί να χρησιμοποιούμε ποτήρι ή πλαστικό μπουκάλι κάθε φορά που πίναμε νερό. Ξαναγεμίζαμε τις πέννες γραφής με μελάνι, αντί να αγοράζουμε μια καινούργια, και βάζαμε καινούργιο ξυράφι μέσα στην ξυριστική μηχανή αντί να πετάξουμε ολόκληρο το εργαλείο μόνο και μόνο επειδή η λεπίδα του ξυραφιού δεν έκοβε πια καλά…. Αλλά δεν είχαμε το ‘πράσινο πράγμα’ τότε.

Τότε, οι άνθρωποι έπαιρναν το τραμ ή το λεωφορείο και τα παιδιά πήγαιναν με ποδήλατο στο σχολείο τους – ή περπατούσαν – αντί να μετατρέπουν τις μητέρες τους σε 24ωρη υπηρεσία ταξί με το SUV των $45.000 ή το βαν της οικογένειας – που κοστίζουν όσο κόστιζε ένα ολόκληρο σπίτι …. πριν από το ‘πράσινο πράγμα.’

Είχαμε μια πρίζα σε κάθε δωμάτιο, και όχι ολόκληρο συγκρότημα πριζών για να τροφοδοτούμε δώδεκα συσκευές. Και δεν χρειαζόμασταν έναν υπολογιστή-γκάτζετ για να λάβουμε σήμα που εκπέμπεται από δορυφόρους 23.000 μίλια έξω στο διάστημα, για να βρούμε το πλησιέστερο μαγαζί που πουλάει χάμπουργκερ.

Δεν είναι αξιοθρήνητο, η σημερινή γενιά να θρηνεί πόσο σπάταλοι ήμασταν εμείς τα γερόντια, μόνο και μόνο επειδή –και καλά- δεν είχαμε αυτό το ‘πράσινο πράγμα’ τότε;

[…]

Η ανάρτηση δημοσιεύθηκε στη σελίδα dinfo.gr στο Facebook, στις 24 Δεκεμβρίου 2022

Κάνοντας μια γρήγορη αναζήτηση στο internet, βρήκαμε ότι το περιστατικό, αν και εικονικό, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, καθώς έχει πολλά να μας διδάξει και αφύπνησε αρκετούς από εμάς.  Δείτε και ένα από τα πολλά βίντεο που βρήκαμε σχετικά.