“Η Αξία του Χρόνου” – Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων και COVID-19 (2020)
1η Οκτωβρίου 2020- Παγκόσμια Ημέρων ηλικιωμένων – Καμπάνια “Η αξία του χρόνου”
Η 1η Οκτωβρίου έχει θεσπιστεί από τον ΟΗΕ ως η “Παγκόσμια Ημέρα ηλικιωμένων”.Φέτος, η 30η επέτειός της έρχεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά για όλη την ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας λόγω της επικινδυνότητας πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων που έχουν επιβληθεί.
Η πανδημία COVID-19 επιδείνωσε τις εδραιωμένες ανισότητες προς τις ευάλωτες ομάδες σε όλον τον κόσμο. Οι κυβερνητικές αντιδράσεις στην πανδημία έχουν επιφέρει διακρίσεις, τα δικαιώματα των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας έχουν πολλάκις καταπατηθεί ενώ συχνά αντιμετωπίζουν τον στιγματισμό και τη ρητορική μίσους.
Το γεγονός αυτό συζητήθηκε στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας για τη γήρανση του ΟΗΕ αναγνωρίζοντας πως η πανδημία έχει αναδείξει την υπάρχουσα τάση για ηλικιακές διακρίσεις παγκοσμίως, ένα φαινόμενο ιδιαίτερα ανησυχητικό για τις σχέσεις των γενεών και το μέλλον των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας στην κοινωνία.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πως στην Ελλάδα πολλά από τα μέτρα που επιβλήθηκαν και σχεδιάζονται για τους επόμενους μήνες έχουν ως αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό ηλικιωμένων ατόμων. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας βίωνε την ψηφιακή αναβάθμιση των υπηρεσιών του κράτους ως θετική εξέλιξη εν μέσω πανδημίας και κατ’οίκον περιορισμού, οι ηλικιωμένοι τη βίωναν στο μεγαλύτερο μέρος τους ως την απόλυτη εξάρτηση από τρίτους και τον αποκλεισμό τους από οποιαδήποτε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Μην ξεχνάμε πως λιγότερο από το 20% των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας στην Ελλάδα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις τεχνολογίες σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμη και τις πιο βασικές ανάγκες, όπως εξασφάλιση των τροφίμων, των φαρμάκων και της ιατρικής περίθαλψής τους.
Αποτέλεσμα εκτός των άλλων, είναι η έξαρση ψυχικών ασθενειών όπως η κατάθλιψη, η επιδείνωση νοητικών διαταρραχών (όπως η νόσος Αλτσχάιμερ) ενώ παράλληλα η εκούσια ή και ακούσια κακοποίηση και εκμετάλλευση ηλικιωμένων λόγω της εξάρτησής τους από τρίτους αλλά και της πίεσης που δέχτηκαν όλες οι ενδοοικογενειακές σχέσεις. Οι ατομικές ελευθερίες και η ανεξαρτησία καταπατήθηκαν τη στιγμή που οι ηλικιωμένοι δε μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο της ζωής τους και της καθημερινότητάς τους.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι σημαντικό να θυμηθούμε πόσο σημαντικοί είναι οι ηλικιωμένοι στη ζωή μας και στην κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να τους προστατέψουμε. Η εμπειρία ζωής, η γνώση και η σοφία που μεταφέρουν από τις προηγούμενες γενιές στις επόμενες αποτελούν κομμάτι της εθνικής και οικογενειακής μας ταυτότητας. Οι αξίες μας, η ιστορία μας είναι οι ηλικιωμένοι μας.
Η 50και Ελλάς ως οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας ξεκινάει από σήμερα και για 10 ημέρες την καμπάνια “Η αξία του χρόνου” στην οποία ενθαρρύνει το κοινό όλων των ηλικιών να θυμηθεί και να αναγνωρίσει όλα όσα οι μεγαλύτεροι δίνουν και παραδίδουν στους νεότερους. Αξίες, πιστεύω, αναμνήσεις, συναισθήματα, συμβουλές και σοφία, όλα βγαλμένα μέσα από τη ζωή και την εμπειρία τους σε αυτόν τον κόσμο.
Η καμπάνια θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της 50και Ελλάς (www.50plus.gr) και θα μεταδίδεται καθημερινά μέσω του facebook της 50και Ελλάς.
Παρακάτω τα αποφθέγματα που μας στείλατε και χρησιμοποιήσαμε για την καμπάνια μας. Σας ευχαριστούμε!
«Θυμάμαι με πολλή νοσταλγία τις “μυρωδιές”, τις “γεύσεις”, την αίσθηση του “φιλιού και της αγκαλιάς” από την γιαγιά μου, τα οποία ήταν ξεχωριστά και δεν συγκρίνονται με κανενός άλλου. Με ανυπομονησία περίμενα να απολαύσω το “υποβρύχιο” που μου πρόσφερε τα ζεστά απογεύματα του καλοκαιριού…»
Μαίρη Κ.
«Από τους γονεις μου έμαθα οτι ο σεβασμός είναι απαραίτητο στοιχείο της συνύπαρξης των ανθρώπων στην κοινωνία. Ο σεβασμός μέσα στην οικογένεια από τους μεγαλύτερους προς τους μικρότερους και το αντίθετο. Ευχαριστώ τους παπούδες μου τις γιαγιάδες μου τους γονείς μου που μας έκαναν ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.»
Χρύσα Π.
«Η δική μου γιαγιά έλεγε “Να μη δώσει παιδί μου ο Θεός, ό,τι ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει” (Η γιαγιά μου, από τη μεριά του μπαμπά μου, έζησε τη Μικρασιατική καταστροφή. Είδε τον μπαμπά και τον αδελφό της να αποκεφαλίζονται στο κατώφλι του σπιτιού τους στο Αιδίνι. Ήταν 80 χρονών κι ακόμα έκλαιγε όταν τους θυμόταν…)»
Βάλια Κ.
«Η γιαγιά μου έλεγε: “του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου!”
Εγώ λέω: “η γιαγιά μου ήταν δυο φορές μαμά μου γιατί ήταν δυο φορές πιο σοφή, δυο φορές πιο αστεία και… με κακομάθαινε διπλά!”»
Κορίνα Ξ.
«Πολλοί έλεγαν, πρέπει να μαγειρεύεις, να τρως σωστά, να φροντίζεις το σπίτι σου και άλλα πολλά! Η γιαγιά έλεγε: “Κοριτσάκι μου, πού να τα προλάβεις, δουλεύεις πολύ, σε έχω στο μυαλό μου!”»
Ειρήνη Δ.
«Η γιαγιά μου ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά μας. Είχε τον τρόπο να μας στηρίζει και να μας μαθαίνει έθιμα και παραδόσεις. Ακόμα και τώρα, που έχει φύγει πολλά χρόνια πριν, πολλά απο αυτα που εκανε, τα κανουμε εμεις στους μικροτερους της οικογένειας και πάντα χαμογελάμε όταν την σκεφτόμαστε.»
Νανά Τ.
«Τι και αν είμαστε 50+… ε και; Ο καθένας όπως νοιώθει. Εγώ νοιώθω 32. Δεν γνώρισα παππού και γιαγιά όμως θυμάμαι αυτά που μου έλεγαν οι γονείς μου, όπως να είμαι δίκαιος ,να αγαπώ όλον τον κόσμο ,να βοηθάω όπου μπορώ, να σέβομαι τους ηλικιωμένους, και αυτό προσπάθησα να εμφυσήσω στα παιδιά μου και τώρα πλέον στα εγγόνια μου. Η ζωή είναι σαν την ρόδα που όλο γυρνάει ,και εμείς ακολουθούμε με τα καλά της και τα κακά της, με την δύναμη της ψυχής μας τα ξεπερνάμε.»
Γιώργος Κ.
«’Εμείς και η συμπεθέρα μας μαγειρεύουμε για την οικογένεια, παραδοσιακά υγιεινά γεύματα για τα εγγόνια και τα παιδιά μας, που δουλεύουν ατέλειωτες ώρες. Κυριακές, εκτός ‘lockdown’, μαζεύονται όλοι σε μας για μία μεγάλη ‘μάζωξη’, ευκαιρία να τρώμε όλοι μαζί, να λογομαχούμε, να συζητάμε και να κουτσομπολεύουμε. Αυτή την παράδοση κληρονομήσαμε και οι δύο από τους γονείς μας, στην Ελλάδα και στην Αγγλία, και ελπίζω ότι θα συνεχιστεί στις επόμενες γενιές, όποτε και όπου στο κόσμου θα βρεθούν με τις καινούργιες οικογένειές τους.’»
Τζούντη Τ.
«Η γιαγιά, για να μας συμβουλέψει, μας άκουγε προσεκτικά και μετά σκεφτόταν σοβαρά. Όταν οι γονείς μας μας συμβούλευαν, κοιτιόμασταν με τον ξάδερφό μου και συμφωνούσαμε: ” Η συμβουλή της γιαγιάς, ήταν καλύτερη!”»
Ειρήνη Δ.
«Οι ηλικιωμένοι ως γονείς, ως παππούδες και γιαγιάδες αποτελούν ένα ‘‘έμψυχο μουσείο’’ που εκπέμπει απέραντη σοφία βγαλμένη από τη ζωή και παίζει καθοριστικό ρόλο στην προσωπική μας ιστορία.»
Γιάννης Δ.
«Πόσα έμαθα από τους γονείς μου…να είμαι ανεξάρτητη,να μη σταματώ να προσπαθώ, να δίνω άπλετα την αγάπη μου, να δημιουργώ από νοστιμότατα φαγητά μέχρι κατασκευές ακόμα και να γράφω τραγούδια! Είναι τόσα πολλά τα δικά μου κομμάτια που ξεκίνησαν από αυτούς… Ένα ευχαριστώ δε φτάνει!»
Μυρτώ Ρ.
«Κουλουράκια με κανέλα και πορτοκάλι, ένα σπίτι γεμάτο γεύσεις και μυρωδιές, τραγούδια από μια άλλη εποχή, μια αγκαλιά τεράστια γεμάτη φροντίδα, συμβουλές, ιστορίες από τη ζωη τους, όλα όσα μας δίδαξαν και τα φυλάμε καλύτερα από θησαυρό, οι ρίζες μας…»
Έλενα Α.
«Το καλύτερο δώρο των παιδικών μου χρόνων σίγουρα οι γιαγιάδες και οι παππούδες μου! Με σύστησαν με την ζωή, με σύστησαν με τον θάνατο! Αν η γιαγιά μου ήταν γεύση θα ήταν σίγουρα σπιτικό γλυκό βύσσινο ή μυρωδάτη βυσσινάδα!»
Ειρήνη Δ.
«Όσο δύσκολη κι αν ήταν η ζωή των παιδικών μου χρόνων ευγνωμωνώ τους γονείς μου που με έμαθαν να είμαι ένα άτομο δυναμικό και να αντιμετωπίζω με ψυχραιμία και θετική σκέψη οτι θέματα αφορούν στην προσωπική μου ζωή!!!»
Γεωργία Κ.
«Μου άρεσε από μικρή, η παρέα του παππου και της γιαγιας. Με ταξίδευαν σε κόσμους άγνωστους με τρόπο μαγικό, με εμπειρίες δεκαετιών που χωράγανε σε λίγες λέξεις.
Είναι το καλύτερο ζωντανό «βιβλίο» μου, με ατελείωτες καλές συμβουλές για το πώς να ζεις, πώς να αγαπας, πώς να πονας χωρις να απογοητεύεσαι και πώς να απολαμβάνεις τη ζωή όπως έρχεται. Τους συναντώ συχνά… μέσα από τις ιστορίες τους καθώς λέω κι εγώ τις δικές μου…τώρα που είμαι κι εγώ γιαγιά.»
Μαριλένα Κ.
«65και….ε και! Ποιος νοιάζεται για τους αριθμούς όταν η ψυχή νοιώθει 30?Ευχαριστώ τους γονείς μου για το δυνατό DNA μου, ευχαριστω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου που μου δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνω όμορφες στιγμές μαζί τους, ευχαριστω τη ζωή για τις προκλήσεις που μου δίνει ωστε να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Αποδεχομαι την κάθε στιγμή έτσι όπως ερχεται, δύσκολη η εύκολη, όμορφη η άσχημη, γιατί έτσι νιώθω ότι ΖΩ!»
Γεωργια Μ.
«Γιαγιά και παππούς…Είναι πράγματι ευλογία η μεγαλύτερη ηλικία. Φρόντιζε τον εαυτό σου να μη νιώθει γερασμένος, γίνε φίλος με τον χρόνο και θα είσαι ευτυχισμένος.»
Ειρήνη Δ.
«Σκέφτομαι όσα έχει ζήσει η γιαγιά μου στα 97 της χρόνια και θαυμάζω το πόσο μπροστά ήταν πάντα για την εποχή της. Οδηγούσε από το 1960, είχε δική της επιχείρηση, ταξίδεψε, είδε ανθρώπους να πατάνε στο φεγγάρι, χρησιμοποίησε κινητό, μας μίλησε μέσω τηλεδιάσκεψης από τη μονάδα φροντίδας, τραγούδησε τα αγαπημένα της τραγούδια με το youtube. Είχε πάντα τη φιλοσοφία ότι η ζωή πάει μπροστά και πρέπει να ακολουθείς τις εξελίξεις και δε δίστασε ποτέ να κυνηγήσει τα όνειρά της ή να κάνει κάτι επειδή τα χρόνια εκείνα δεν το έκαναν γυναίκες. Με έμαθε να είμαι δυναμική και να προχωρώ παρά τις αντιξοότητες. Τη θαυμάζω, τη λατρεύω και χαίρομαι για όσα έζησα μαζί της. Εύχομαι μόνο να προλάβω να την αγκαλιάσω ξανά όταν τελειώσει η καραντίνα.»
Έλενα Α.
«Listen to your elder’s advice. Not because they are always right, but because they have more experience of being wrong.»
Μαριλένα Κ.
Το σχετικό δελτίο τύπου αναρτήθηκε:
Στηρίξτε μας