Η Νο.1 πρόκληση της συνταξιοδότησης

Μια 85ετής μελέτη του Χάρβαρντ για την “Ευτυχία” ανέδειξε τη Νο.1 πρόκληση της συνταξιοδότησης για την οποία “κανείς δεν μιλάει”.  Η μελέτη για την ευτυχία, ξεκίνησε το 1938 (και συνεχίζεται μέχρι σήμερα), με σκοπό να αποκαλύψει «Τι μας κάνει ευτυχισμένους στη ζωή;».  Οι ερευνητές συγκέντρωσαν τα αρχεία υγείας 724 ανθρώπων από όλο τον κόσμο, κάνοντας λεπτομερείς ερωτήσεις για τη ζωή τους ανά διετία.  Καθώς όμως οι συμμετέχοντες εισέρχονταν στα μέσα και τα τέλη της ζωής τους, η μελέτη του Χάρβαρντ ρωτούσε συχνά για τη συνταξιοδότηση.

Βάσει των απαντήσεων των συμμετεχόντων στην έρευνα, η νούμερο 1 πρόκληση που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, κατά τη συνταξιοδότηση, ήταν ότι δεν μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις κοινωνικές επαφές που τους είχαν στηρίξει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στην εργασία τους.  Σύμφωνα πάντα με την μελέτη, οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν καλύτερα στη συνταξιοδότηση είναι αυτοί που βρίσκουν τρόπους να καλλιεργούν τις σχέσεις με τους άλλους.

Στους συνταξιούχους δεν λείπει η εργασία, τους λείπουν οι άνθρωποι.

Όταν έρχεται η ώρα για τη συνταξιοδότηση, συχνά αγχωνόμαστε για πράγματα όπως τα οικονομικά, τα προβλήματα υγείας και η περίθαλψη. Όμως οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν καλύτερα στη συνταξιοδότηση βρίσκουν τρόπους να καλλιεργούν τις επαφές τους. Και όμως, σχεδόν κανείς δεν μιλάει για τη σημασία της ανάπτυξης νέων πηγών περιεχομένου και προοπτικής στη ζωή.

Ένας συμμετέχων, όταν ρωτήθηκε τι του έλειπε από το να είναι γιατρός για σχεδόν 50 χρόνια, απάντησε: “Απολύτως τίποτα από την ίδια τη δουλειά. Μου λείπουν οι άνθρωποι και οι φιλίες“. Ένας άλλος συμμετέχων, είχε παρόμοιο συναίσθημα: Αφού συνταξιοδοτήθηκε ως καθηγητής λυκείου, δυσκολεύτηκε να διατηρήσει επαφή με τους συναδέλφους του. “Παίρνω πνευματική τροφή από την κουβέντα. Είναι υπέροχο να βοηθάς κάποιον να αποκτήσει δεξιότητες”, είπε. “Το να διδάσκω νέους ανθρώπους ήταν αυτό που ξεκίνησε όλη μου τη διαδικασία εξερεύνησης”.

Η ενασχόληση με τα χόμπι μπορεί να μην είναι αρκετή. Για πολλούς από εμάς, η εργασία είναι το σημείο όπου νιώθουμε ότι μετράμε περισσότερο – για τους συναδέλφους μας, τους πελάτες μας, τις κοινότητες, ακόμη και για τις οικογένειές μας – επειδή τους παρέχουμε τα προς το ζειν. Ένας από τους συμμετέχοντες αναγκάστηκε απότομα να συνταξιοδοτηθεί λόγω αλλαγών στο εργοστάσιό του. Ξαφνικά είχε άφθονο χρόνο και ενέργεια. Άρχισε να εργάζεται εθελοντικά στην Αμερικανική Λεγεώνα και στους Βετεράνους των Εξωτερικών Πολέμων. Αφιέρωσε χρόνο στα χόμπι του – αναπαλαιώνοντας έπιπλα και κάνοντας σκι. Αλλά κάτι εξακολουθούσε να λείπει. “Πρέπει να δουλέψω!” είπε στους ερευνητές σε ηλικία 65 ετών. “Τίποτα πολύ ουσιαστικό, αλλά μαθαίνω ότι μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους”.

Για να συνταξιοδοτηθείτε ευτυχισμένοι, επενδύστε στις σχέσεις σας τώρα.

Οι μαρτυρίες των συμμετεχόντων μας διδάσκουν ένα σημαντικό μάθημα, όχι μόνο για τη συνταξιοδότηση, αλλά και για την ίδια την εργασία.  Συχνά μας κατακυριεύουν οι οικονομικές ανησυχίες και η πίεση των προθεσμιών, και δεν παρατηρούμε πόσο σημαντικές είναι οι εργασιακές μας σχέσεις, μέχρι να χαθούν.

Για να δημιουργήσετε πιο ουσιαστικές σχέσεις, αναρωτηθείτε:

• Ποιοι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους απολαμβάνω περισσότερο να συνεργάζομαι και τι τους κάνει πολύτιμους για μένα;  Τους εκτιμώ;
• Τι είδους επαφές μου λείπουν και θα ήθελα περισσότερες;  Πώς μπορώ να τις κάνω πραγματικότητα;
• Υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα;  Πώς μπορώ να τους προσεγγίσω;
• Αν έχω διαμάχη με έναν συνάδελφο, τι μπορώ να κάνω για να την αμβλύνω;
• Ποιος είναι διαφορετικός από μένα με κάποιο τρόπο (σκέφτεται διαφορετικά, προέρχεται από διαφορετικό υπόβαθρο, έχει διαφορετική εξειδίκευση);  Τι μπορώ να μάθω από αυτόν;

Στο τέλος της ημέρας, παρατηρήστε πώς οι εμπειρίες σας επηρεάζουν το πως νιώθετε και προς τα που πηγαίνετε.  Θα μπορούσε αυτή η επιρροή να είναι, σε γενικές γραμμές, καλή.  Αλλά αν δεν είναι, υπάρχουν κάποιες μικρές αλλαγές που μπορείτε να κάνετε;

“Όταν κοιτάζω πίσω”, δήλωσε μια πρώην διοικητική υπάλληλος πανεπιστημίου, στη μελέτη του 2006, “εύχομαι να έδινα περισσότερη προσοχή στους ανθρώπους και λιγότερη στα προβλήματα.  Αγαπούσα τη δουλειά μου.  Αλλά νομίζω ότι ήμουν ένα δύσκολο και ανυπόμονο αφεντικό.  Τώρα όμως που το αναφέρετε, εύχομαι να τους είχα γνωρίσει λίγο καλύτερα”.

Κάθε εργάσιμη ημέρα είναι ένα σημαντικό μέρος της προσωπικής μας εμπειρίας και όσο περισσότερο την εμπλουτίζουμε με σχέσεις, τόσο περισσότερο κερδίζουμε.  Γιατί η εργασία είναι και ζωή!

Δείτε το βίντεο με την ομιλία του Δρ. Robert Waldinger, καθηγητή ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και διευθυντού της μελέτης Harvard Study of Adult Development.

ΠΗΓΗ

CNBC -MAKE IT